ممنونیم از چشم بادامی های عزیز که چشم مسئولان ما را باز کردند - وبلاگ ورزشی 90

به گزارش وبلاگ ورزشی 90، روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی به بیانیه ضدایرانی و مشترک عربستان و چین علیه ایران اشاره نموده و در بخش هایی از آن نوشته است:

بیشتر از همه جنس های خوب و بنجل چینی که در این سال ها روانه ایران شد، این درس شان به کار ما می آید. همین که رسماً، علناً و عملاً به ما تعلیم کردند که به باور آن ها، دوست و دشمن دائمی وجود ندارد.

با ایستادن و همصدا شدن با عربستان، نشان دادند که برای آنان منافع ملی شان است که دائمی است.

به آنان نمی گردد خرده گرفت. خرده را باید به کسانی گرفت که روی دیوار اینان نقاشی دائمی می کشند. حالا انگار چینیان امروز، داستان نقاشی مولوی را خوانده اند و این بار جای خود را با رومیان عوض نموده اند.

در آن داستان، نقاشان چینی با هزار کوشش و تکاپو، نقش از رنگ های بی شمار زدند و تابلویی بی نظیر خلق کردند، اما رومیان - بخوانید غربیان - فقط دیوار را صیقل دادند، اما چون پرده برافتاد، نقش نقاشی چینیان در دیوار رومیان، پسندیده تر آمد و بازی را بردند.

امروز چینیان دیوار سیاست خارجی خود را صیقل داده اند تا بی زحمت و هزینه زیاد، دست بالا را داشته باشند حتی در عربستان که حیاط خلوت غرب به شمار میرود. رندی نمودند به حساب خود و در نگاه ما نامردی را تمام کردند، اما باید از دل این تهدید، به سوی فرصت شاهراه باز کرد با تأکید بر منافع ملی ایران؛ لذا می توان گفت، ممنونیم از چشم بادامی هایی که این واقعیت را پیش چشمِ درشتِ دوستان ما آوردند تا درست ببینند که چینی ها - مثل همه کشور های دیگر - جز منافعشان چیز دیگری را نمی شناسند و نگاهشان به غرب در آسیا می تواند به گوشه چشمی، از تهران بلغزد تا ریاض. نه فقط همین که چشم چپ عرب ها را برای جزایر سه گانه ایرانی هم سرمه بکشند. کاری که هیچکدام از اعضای دائم شورای امنیت نکردند حتی آمریکا، اما این رفیق قدیمی ما - که بعضی ها برایش غش و ضعف می رفتند - انجام داد.

واقعیت جهان هم همین است. ما دقیق نمی دیدیم که به قاعده رفیق بازی لوتی های قدیم نان و نمک را برای این جماعت دارای حرمت می پنداشتیم. نه، از این خبر ها نیست. خبرِ امروز، بازی برای منافع بیشتر است. کاری که قُلِ دیگر بازی ما، روسیه هم به شکل دیگر انجام می دهد.

بازار نفت و گاز ثابت می نماید که فقط منافع دائمی و جود دارد نه شریک دائمی. آن ها راه خود را می روند، ما هم آیا راه خود را خواهیم رفت یا همچنان نگاه مان به کرشمه چشم بادامی ها خشک خواهد شد.

اویغور کشان شان را ندیدیم، همراهی شان را با استکبار ندیده گرفتیم، در برابر سیاست تازه شان چه خواهیم کرد؟ آیا با نگاهی تازه به منافع ملی خود و تنظیم مجدد روابط بر این اساس همت خواهیم کرد؟ آیا برای فراوری و انباشت و نگهداشت آن، آستین همت بالا خواهیم زد؟

خدا کند چنین کنیم که جز این هر کار دیگر ما را هم از منافع ملی دور می نماید و هم حکمت ما را زیر سؤال می برد و هم عزت ما را به غبار می کشد و هم مصلحت را ندید می گیرد. از این تهدید فرصت بسازیم. این شدنی است. مطمئن باشیم.