هر آنچه باید در خصوص تراشه M1 اولترا اپل بدانید
به گزارش وبلاگ ورزشی 90، اپل مدتی قبل در کنار کامپیوتر مک استودیو، از قدرتمندترین تراشه اختصاصی خود به نام M1 اولترا رونمایی کرد که طی این مدت مورد توجه گسترده ای قرار گرفته است. اما این تراشه چه ویژگی های مهمی دارد و اپل چگونه آن را طراحی و ساخته است؟ در ادامه به تمام جزئیات مهم این چیپست همه فن حریف می پردازیم.
M1 اولترا چهارمین چیپست اختصاصی اپل برای کامپیوترهای مک است که این شرکت را یک گام دیگر به کنار گذاشتن کامل تراشه های اینتل نزدیک تر نموده است. باید خاطرنشان کنیم اپل در سال 2006 برای کامپیوترهای خود، استفاده از تراشه های اینتل را شروع کرد و به همین دلیل کنار گذاشتن آن ها، یک تصمیم بسیار مهم و استراتژیک برای اپل محسوب می گردد. در مقایسه با تراشه های M1 پرو و M1 مکس، این تراشه تازه اهمیت بسیار بیشتری دارد زیرا یک شاهکار مهندسی به شمار میرود. همانطور که احتمالا می دانید، M1 اولترا در حقیقت از پیوستن دو تراشه M1 مکس ایجاد شده که برای این کار، روش های منحصر به فرد شرکت اپل مورد استفاده قرار گرفته است.
به لطف همین رویکرد، پردازنده، پردازنده گرافیکی، رم یکپارچه، موتور عصبی، کنترلر SSD و پردازشگر تصویر این دو تراشه با هم ترکیب شده و در نتیجه توان پردازشی بسیار بیشتری در اختیار کاربر قرار می گیرد. یکی از مهم ترین مزایای تراشه های اختصاصی اپل این است که چندین چیپ در یک جا کنار یکدیگر قرار گرفته اند که علاوه بر ارائه سرعت بیشتر، در زمینه کاهش مصرف انرژی هم نقش بسیار مهمی را ایفا می نمایند. طبق اعلام اپل، در M1 اولترا حدود 114 میلیارد ترانزیستور تعبیه شده که بیشترین تعداد در تمام تراشه های کامپیوترهای شخصی محسوب می گردد.
M1 مکس + M1 مکس
اپل برای ساخت M1 اولترا از فناوری انحصاری موسوم به UltraFusion استفاده نموده است. این فناوری به اپل اجازه داده که دو چیپست قدرتمند را به هم متصل کند تا به عنوان یک چیپست واحد انجام وظیفه کند. معمولا وقتی دو تراشه معمولی به هم وصل می شوند، چنین کاری با تغییراتی مانند افزایش تاخیر، کاهش پهنای باند و افزایش مصرف انرژی همراه خواهد بود.
اما به لطف این فناوری تازه اپل، M1 اولترا می تواند پهنای باند 2.5 ترابایت در ثانیه را با تاخیر بسیار پایین ارائه دهد و این شرکت مدعی شده که پهنای باند ارائه شده به وسیله این فناوری، حدود 4 برابر فناوری های موجود برای اتصال تراشه ها است. با توجه به پایین بودن تاخیر پهنای باند، M1 اولترا به عنوان یک چیپست واحد انجام وظیفه می نماید و به همین دلیل توسعه دهندگان برای بهره گیری از تمام پتانسیل آن نیازی به انجام کارهای بیشتر ندارند.
M1 اولترا در برابر تراشه های اینتل
همانطور که احتمالا می دانید، اپل برای تراشه های اختصاصی کامپیوترهای مک از معماری ARM استفاده می نماید. باید یادآوری کنیم این همان معماری استفاده شده در تراشه های آیفون ها، آیپدها و تمام تراشه های موبایل است. اما از سوی دیگر، اینتل برای تراشه های خود از معماری x86 استفاده می نماید. تراشه های اپل به وسیله شرکت تایوانی TSMC فراوری می شوند که یکی از مهم ترین شرکت های دنیا برای ساخت تراشه های پیشرفته به شمار میرود.
پردازنده و پردازنده گرافیکی
M1 اولترا از پردازنده مبتنی بر 20 هسته پردازشی بهره می برد که 16 تا از آن ها هسته های قدرتمند محسوب می شوند و 4 هسته هم برای انجام پردازش های سبک در نظر گرفته شده است. بعلاوه باید به بهره گیری از حداکثر 64 هسته برای پردازنده گرافیکی و استفاده از موتور عصبی 32 هسته ای هم اشاره کنیم که در هر ثانیه می تواند 22 تریلیون عملیات انجام دهد.
M1 اولترا از تمام تراشه های استفاده شده در کامپیوترهای مک قدرت بیشتری دارد و به عنوان مثال می توانیم به تراشه 28 هسته ای Xeon اینتل اشاره کنیم که در برترین مدل مک پرو مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از مهم ترین مزیت های M1 اولترا این است که برخلاف تراشه های اینتل و AMD، می تواند قدرت پردازشی فوق العاده ای را با مصرف انرژی بسیار کمتر ارائه کند. به همین دلیل، تراشه موردنظر چندان داغ نمی نماید و همانطور که می دانید، گرما دشمن اصلی قطعات الکترونیکی محسوب می گردد. به همین دلیل این تراشه نسبت به نمونه های رقیب می تواند عمر مفید بیشتری داشته باشد.
رم یکپارچه
برخلاف تراشه های اینتل و AMD که از رم جداگانه بهره می برند، تمام تراشه های اختصاصی اپل مبتنی بر رم یکپارچه هستند. همین رویکرد منجر به افزایش سرعت انتقال اطلاعات بین تراشه و رم می گردد و به همین دلیل کاربران با سرعت بسیار بیشتری روبرو می شوند. به طور معین، M1 اولترا از حداکثر 128 گیگابایت رم یکپارچه پشتیبانی می نماید و پهنای باند رم آن به 800 گیگابایت در ثانیه می رسد که دو برابر پهنای باند رم M1 مکس است.
ویژگی های امنیتی
کامپیوترهای مک مبتنی بر تراشه های اینتل از تراشه داخلی T2 استفاده می نمایند که وظیفه مدیریت ویژگی های امنیتی و سایر معینه های مربوط را بر عهده دارند. اما اپل حالا این قابلیت را درون تراشه های سری M قرار داده و به همین دلیل، کامپیوترهای موردنظر دیگر نیازی به استفاده از چیپ ثانویه ندارند. M1 اولترا در این زمینه نسبت به دیگر تراشه های سری M حرف بیشتری برای گفتن دارد و به لطف ویژگی های تازه، می تواند محتوای حافظه SSD را با سرعت بیشتری رمزگذاری کند که این رویکرد منجر به بهبود عملکرد سیستم می گردد.
اجرای اپلیکیشن ها در سیستم مبتنی بر M1 اولترا
تراشه های سری M از معماری ARM بهره می برند و به همین دلیل اپلیکیشن ها به روش دیگری در سیستم های مبتنی بر این چیپست ها اجرا می شوند. اما اپل برای اینکه کاربران با مسئله ای روبرو نشوند، یک برنامه به نام روزتا 2 را توسعه داده که می تواند کدهای مختص معماری x86 را به کدهای سازگار با این تراشه ها ترجمه کند.
طبق آنالیز های انجام شده، روزتا 2 عملکرد برنامه ها را تا حد زیادی حفظ می نماید و در این زمینه با افت سرعت روبرو نمی شوید. با این حال، طی دو سال گذشته شمار قابل توجهی از برنامه های محبوب، کدهای این برنامه ها را برای بهره گیری از معماری این تراشه های تازه تغییر داده اند. به لطف انجام این کار، عملکرد برنامه های موردنظر به طور قابل توجهی بهبود یافته است. ضمناً باید خاطرنشان کنیم در سیستم های مبتنی بر تراشه های سری M، امکان اجرای اپلیکیشن های آیفون و آیپد هم وجود دارد که البته برای این کار، باید توسعه دهندگان موردنظر چنین اجازه ای را داده باشند.
منبع: MacRumors
منبع: دیجیکالا مگ