معرفی هلیله زرد و خواص درمانی آن - وبلاگ ورزشی 90

به گزارش وبلاگ ورزشی 90، موقع استفاده کردن از هلیله زرد باید آن را شکست، هسته آن را دور انداخت و پوست و گوشت خشک شده آن قابل استفاده می باشد. پوست و گوشت خشک شده آن را به صورت دم نموده، نیم کوب شده و یا

نویسنده: صمصام صانعی

نام علمی:

Terminalia citrine Roxb. و نام انگلیسی میوه آن (هلیله زرد) Yellow myrobalan می باشد. نام های دیگر آن در کتب طب سنتی و به عربی هلیله زرد و اهلیج اصفر نامیده شده است.

تیره گیاه:

بادام هندی Combretaceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری درخت:

درختی است به ارتفاع حدود 20 متر و برگ های آن متناوب و بیضوی کشیده و برخی دایره ای با قاعده قلبی می باشند. گل های آن نر و ماده و به رنگ زرد یا سفید کثیف با بوی نامطبوع و میوه اش (هلیله زرد) تخم مرغی شکل، زرد رنگ و تازه آن به ابعاد یک زردآلو می باشد و خشک شده آن مانند زردآلوی خشک شده است که یک هسته در آن واقع شده است.

بیشتر بخوانید: بیماری های چشم و درمان آن

طبیعت هلیله زرد:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک می باشد.

رویش جغرافیایی:

در ارتفاعات 1500 متری از سطح دریا روی تپه های خشک داخل جنگل های پهن برگ کشور هند می روید.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در میوه (هلیله زرد):

تانن، اسید کبولیک، مواد رزینی، مواد پروتئینی و مواد قندی در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

میوه (هلیله زرد)

نحوه مصرف:

موقع استفاده کردن از هلیله زرد باید آن را شکست، هسته آن را دور انداخت و پوست و گوشت خشک شده آن قابل استفاده می باشد. پوست و گوشت خشک شده آن را به صورت دم نموده، نیم کوب شده و یا خیسانده در آب جوش استفاده می نمایند.

خواص درمانی:

تقویت نماینده معده و مفید برای صرع صفراوی، مقوی مغز و قوای فکری و تصفیه نماینده خون می باشد. ضمناً برای تب ناشی از صفرا، سرگیجه، یرقان، کهیر، آبسه، دمل، بواسیر خونی و جوش های صفراوی نیز مفید است. از نظر خواص درمانی تقریباً با هلیله کابلی نسبتاً شباهت دارد.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون